Nad rzeką Obrą już w XI wieku istniała osada, która zapoczątkowała ukształtowanie się Jaraczewa (przełom XIII i XIV wieku); osada, gdzie skupiało się życie kupieckie. Za panowania Zygmunta I otrzymuje lokację miasta na prawie magdeburskim wydane dla Tuburcego Jaraczewskiego.

Parafia została wyodrębniona z parafii cerekwickiej, erygowana i kościół parafialny fundowany przez Zarembów na przełomie XIII i XIV wieku. Kościół wspomina po raz pierwszy pleban Jakub w 14211 roku. W 1671 kolator Jaraczewski zbudował nowy, drewniany kościół, konsekrowany w 1673 przez biskupa Macieja Kurskiego – sufragana poznańskiego. 1774 dobudowano murowana wieżę, pokrytą miedzią. W roku 1843 do tejże wieży dobudowano obecny, murowany kościół. Został on konsekrowany 1845 przez biskupa Jana Dąbrowskiego – sufragana poznańskiego.
Obecny kościół, dobudowany do późnobarokowej wieży, ma styl neoklasycystyczny. Posiada trzy ołtarze w tymże stylu. W głównym ołtarzu obraz Matki Bożej Różańcowej (poprzednio, przed renowacja był umieszczony w ołtarzu bocznym) zasłaniany obrazem przedstawiającym św. Marię Magdalenę z Chrystusem Zmartwychwstałym. Lewy ołtarz boczny z obrazem-ikonę Matki Bożej Nieustającej Pomocy. Prawy poświęcony św. Józefowi i św. Janowi Pawłowi II.
W kościele znajdują się epitafia i grobowce poświęcone fundatorom.
Zdeponowane są też – z braku miejsca – rzeźby Serca Pana Jezusa i Maryi Niepokalanej oraz obrazy o tematyce maryjnej wykonane przez krakowskiego profesora Chmiela w 1978r. Za miastem stał z roku 1684 drewniany kościół św. Krzyża. Pamiątkowy krzyż z tego kościoła pochodzi z XVI wieku. Do roku 1855 istniał również szpital parafialny.
Rocznik Archidiecezji Poznańskiej z 1968 roku podaje, że do parafii należały następujące miejscowości: Chytrów, Gajek, Gola, Jaraczewo, Łobez – część, Łukaszewo i Wojciechowo. Obecnie do parafii należą: Gola, Jaraczewo, Łobez – część, Łukaszewo i Wojciechowo.